Επικίνδυνο παιχνίδι με μια εθνική ήττα - ΜΕΤΕΧΩ

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018

Επικίνδυνο παιχνίδι με μια εθνική ήττα

Tο πλήθος ήταν μεγάλο, το ίδιο και το πάθος, δεν ήταν όμως εκείνο που θα μπορούσε να διαμορφώσει πολιτικά και διπλωματικά τετελεσμένα. Πολύ περισσότερο, δεν ήταν εκείνο που θα δημιουργούσε συνθήκες πολιτικής ανατροπής.
Το συλλαλητήριο της Αθήνας για το Μακεδονικό ήταν απλώς το εξελιγμένο «σίκουελ» της Θεσσαλονίκης: Πολλές χιλιάδες κόσμου –μάλλον κατά τι περισσότερες από τις 140.000 που έδωσε η αστυνομία και εμφανώς πολύ λιγότερες από το… 1,5 εκατομμύριο που μέτρησαν οι διοργανωτές – διαδήλωσαν ένα μίγμα εθνικού θυμού και αντικυβερνητικής οργής, το πατριωτικό συναίσθημα έγινε και πάλι το όχημα νομιμοποίησης μισαλλόδοξων και εθνικιστικών κηρυγμάτων, και στην πλατεία παρέλασαν ξανά, πλάι-πλάι, χρυσαυγίτες, ακροδεξιά τάγματα, εκκλησιαστικές και παρεκκλησιαστικές ομάδες και πάσης φύσεως και προέλευσης φανατικοί.
Ο Σαμαράς κι ο Μίκης
Η μία διαφορά με την Θεσσαλονίκης ήταν πως το χθεσινό, αθηναϊκό συλλαλητήριο έγινε καθαρά πλέον υπό την πολιτική αιγίδα της Νέας Δημοκρατίας, παρουσία ενός πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της. Ο Αντώνης Σαμαράς, με την χθεσινή του συμμετοχή στο συλλαλητήριο, έδειξε μάλλον καθαρά όχι μόνον ποιος ηγείται του νέου δεξιού εθνικισμού αλλά και ποιος δίνει πολιτική και ιδεολογική κατεύθυνση στην συντηρητική παράταξη.
Η δεύτερη διαφορά ήταν πως αυτή την εθνικιστική πολιτική και ρητορική επέλεξε κι ανέλαβε να απενοχοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο Μίκης όμως είναι απλά ο Μίκης, Και η ιστορία και το έργο του έχουν προ πολλού υπερβεί τον – όποιον – πολιτικό του λόγο.
Τούτων δοθέντων, τα μηνύματα ήδη αποτιμώνται και αναλύονται και όλος ο πολιτικός κόσμος καλείται να προχωρήσει στην επόμενη, και καθοριστική, φάση της διαπραγμάτευσης για το Μακεδονικό αντιμετωπίζοντας νέες προκλήσεις.
«Γνώμονας το πατριωτικό συμφέρον»
Από την κυβέρνηση, οι πρώτοι οιωνοί δείχνουν πως η αντίδραση του κόσμου στην σύνθετη ονομασία με χρήση του όρου «Μακεδονία» προσμετράται μεν, αλλά δεν αλλάζει την δεδομένη πρόθεση να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια για λύση.
«Γνώμονας της κυβέρνησης είναι το πατριωτικό συμφέρον, η μετριοπάθεια, η σύνεση και η επιμονή σε καθαρές θέσεις με στόχο τη συνεργασία, τη συνεννόηση και την συνανάπτυξη. Αυτή την στάση θα τηρήσει αταλάντευτα η ελληνική κυβέρνηση με πατριωτική ευθύνη γιατί κάθε άλλη μόνο σε εθνικές ήττες μπορεί να καταλήξει» αναφέρει η ανακοίνωση που εκδόθηκε από το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού αμέσως μετά το συλλαλητήριο, δείχνοντας καθαρά και την δέσμευση του Μαξίμου στον δρόμο της λύσης.
Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, γράφοντας στο twitter: «Σήμερα διαψεύστηκαν οι δημοσκοπήσεις της διαπλοκής. Φάνηκε η γύμνια της ΝΔ, αλλά και όσων δεν άκουσαν τον λόγο Οικουμενικού Πατριάρχη. Εκατομμύρια Ελλήνων πατριωτών έκαναν την επιλογή τους. Συνεχίζω, λοιπόν,με ήσυχη συνείδηση και ευθύνη να διαπραγματεύομαι για το καλό της πατρίδας».
Δεν είναι μια εύκολη πρόκληση, καθώς πέραν της διαχείρισης της ήδη σύνθετης διαπραγματευτικής διαδικασίας, η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει επαρκώς και πειστικά στους πολίτες – και σε όσους ήταν χθες στο Σύνταγμα και στους πολύ περισσότερους που δεν ήταν εκεί – γιατί η τρέχουσα συγκυρία συνιστά μοναδικό «παράθυρο ευκαιρίας» στο Μακεδονικό και γιατί η μη λύση μπορεί όντως να οδηγήσει σε εθνική ήττα.
Η ΝΔ «ποντάρει» στην αποσταθεροποίηση
Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει επίσης να αποφασίσει εάν θα συνεχίσει μέχρι τέλους να επενδύει στο πατριωτικό συναίσθημα των πολιτών ποντάροντας στην διαμόρφωση κλίματος αποσταθεροποίησης για την κυβέρνηση. Ο Αντώνης Σαμαράς και οι συν αυτώ έδειξαν ότι έχουν κάνει ήδη την επιλογή τους – κι ας είναι μια επιλογή που δεν συνάδει με τη βαριά ιστορική ευθύνη του πρώην πρωθυπουργού στο Μακεδονικό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην χθεσινή του δήλωση μετά το συλλαλητήριο ήταν ξανά αμφίσημος, αμήχανος και ασαφής. Δεν ζήτησε να φύγει η κυβέρνηση, απλώς το υπαινίχθηκε αορίστως– «οι Ελληνες», είπε, «είναι προφανές πια ότι δεν εμπιστεύονται τον κ. Τσίπρα, τον κ. Καμμένο και τον κ. Κοτζιά να διαπραγματευθούν ο,τιδήποτε» - για να καταλήξει λέγοντας: «Ως αρχηγός της αντιπολίτευσης έχω χρέος να ακούω το λαικό αίσθημα χωρίς όμως να πυροδοτώ πάθη και διχασμούς. Κυρίως όμως έχω το καθήκον να εξασφαλίσω ότι θα πορευθούμε με ενότητα , αυτοπεποίθηση και ρεαλισμό με γνώμονα πάντα το εθνικό συμφέρον».
Εάν το «εθνικό συμφέρον» και ο «ρεαλισμός» σημαίνει ότι η ΝΔ επιστρέφει οριστικά στο 1992 και απορρίπτει εκ προοιμίου – όπως κάνει ο Αντώνης Σαμαράς – κάθε ονομασία με την λέξη «Μακεδονία», ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να το πει καθαρά και να το πει από τώρα. Αναλαμβάνοντας και εκείνος το μερίδιο της ιστορικής ευθύνης που θα του αναλογεί στην επόμενη εθνική ήττα…